Undersized car
Door: Gaby en Hiske
Blijf op de hoogte en volg Gaby & Hiske
12 Augustus 2011 | Canada, Campbell River
De Okanagan vallei was ons volgende doelwit, de vallei waar de zonneschijn overheerst, de wijngaarden en fruitboomgaarden het beeld bepalen en waar altijd de verkoeling van het meer in het dal dichtbij is. Dit klinkt als een hemel voor gepensioneerden ….. en dat was het eigenlijk ook :).
Het weer was heerlijk, maar als je niet in het bezit bent van een powerboat of waterscooter/jetski en geen zin hebt om weeeer een wijnproeverij te bezoeken of te bakken op het strand, dan gaat het al snel vervelen. Daar hadden we na een paar dagen een klein beetje last van (luxeprobleem ik weet het). Maar goed we liggen dus lekker te relaxen aan het strand, klinkt opeens het hemelse geluid van iemand die tegen bal trapt in mijn oren. Dus ik ga even polshoogte nemen, staat daar een man van 80 jaar met voetbalschoenen aan met een bal tegen een muurtje aan te schoppen. Ik dacht even bij mezelf ga ik dit doen maar na 2 maanden niet voetballen was ik natuurlijk behoorlijk wanhopig, dus ik naar die man toe, blijkt het een geëmigreerde Nederlander te zijn. Je kunt natuurlijk al raden dat er niets meer van voetballen terecht kwam, omdat hij graag zijn levensverhaal deelde met een medelander .
Na 2 maanden leven in de wildernis en semi-beschaving was het wel eens tijd om weer eens een echte stad te bezoeken, Vancouver! Nadat we een camping hadden gevonden vlak bij Stanley Park (het gigantische stadspark, zeg maar bos van Vancouver) gingen we meteen weer pad, want deze avond zou er een groots vuurwerk plaatsvinden op het strand. Volgens insiders op de camping moesten we er vroeg bij zijn als we een goede plek wilden hebben. Het vuurwerk begon om tien uur en dan moesten we zeker wel om 5 uur gaan lopen, dus dat deden we dan ook. Het bleek inderdaad vrij druk te zijn, dus namen we vrij snel onze posities in op een houten bankje met de shoarmabroodjes in de hand en drank naast ons. Wij waren er klaar voor, laat het maar beginnen! Alleen was het toen pas 6 uur en was het nog een krappe 4 uur wachten, op een houten bankje dat naarmate de tijd verstreek toch steeds minder lekker ging zitten. Gelukkig zorgde een stuntvliegtuig voor de nodige afleiding en op een gegeven moment wordt het toch een soort van principe kwestie, je zit er dan al zo lang op, dan ga je die natuurlijk niet zomaar weg geven omdat hij niet lekker meer zit :P. Om 10 uur begon het dan echt en het moet gezegd worden het was wel mooi vuurwerk. Met allerlei nieuwe varianten die we nog niet eerder gezien hadden, op en neer bewegende kwallen, luchtafweergeschut, watervallen en vallende sterren.
De volgende dag moesten we natuurlijk de stad verkennen en dat begon bij het Stanley Park, een soort van oud regenwoud van een paar honderd hectare midden in de stad, echt geweldig.
We kwamen zelfs een wasbeer tegen! Hoe bijzonder is dat, dachten we toen nog. ‘S avonds hadden we geweldige pizza gehaald om vervolgens in het park op te eten. Blijkbaar was deze pizza echter bekend bij de lokale wasberenpopulatie, aangezien ze in grote getale een stukje kwamen opeisen!
Vancouver voelde wel een beetje als Amsterdam, de mensen leven hier ook veel op straat en er zijn veel parken en groenvoorzieningen, terrasjes en winkeltjes, alleen deze stad is iets nieuwer :). Er is hier zelfs een soort van NDSM-werf, namelijk Granville Island. Hier zitten allerlei galerietjes, eettentjes en restaurantjes in oude loodsen op een voormalige haventerrein. Net als in Barcelona hebben ze op dit eilandje (midden in de stad) een soort Boqueria, een overdekte markt in combinatie met eetstalletjes waar ze alles vers bereiden, dit zouden we in Amsterdam ook wel willen hebben!
We zijn zelfs nog even naar een gratis openluchtvoorstelling van Ceasar geweest, wel een hele uitdaging dat shakespeare engels zonder ondertiteling :).
Na een aantal dagen in de mensenmassa is het wel weer tijd voor een beetje natuur, dit keer is Vancouver Island de bestemming. Onderweg op de snelweg worden we op de hoogte gehouden hoe vol de boot op dat moment zit via radio en matrixborden, de teller staat op 64%, maar wat is de capaciteit van de boot, staat er nog een lange rij voor de kassa of zijn dit alle auto’s die al binnen zijn, is dit inclusief reserveringen, kortom we hebben nog geen idee waar we aan toe zijn. Na onze portemonnee geleegd te hebben bij het loket, krijgen we in ruil daarvoor een ticket met daarop vermeld “undersized car” , alsof we met een soort van skelter aankwamen zetten :).
Zigzaggend tussen allerlei kleine eilandjes door met hun privé strandjes en steigertjes voeren we met de boot. Toen we binnen zaten leek het nog overbodig dat de kapitein omriep wanneer hij scheepshoorn ging blazen, maar wanneer je buiten staat hoor je niet wat hij zegt, dus spits je je oren natuurlijk om het beter te horen en dan blaast hij je trommelvliezen aan flarden, de grapjas. Maar hij maakte het wel goed door nog even te melden dat er orca’s in zicht waren, welliswaar in de verte maar toch super. In Vancouver hadden we besloten dat we vanavond voor het eerst gingen bbq-en. Niet omdat we dit niet eerder wilden, maar omdat we er de middelen niet toe hadden. Wegwerp bbq’s kennen ze niet. Wat bij ons de grootste bbq is, noemen ze hier het instapmodelletje en het formaat loopt op tot een soort van kookeiland. Daarnaast is het lastig om een beschaafde stukjes vlees en niet een halve koe te krijgen, maar in Vancouver vonden we zowaar een slager en nog wel een zeer goede bleek achteraf. Dus we hadden ons vlees, nu nog een bbq. We zagen bij Home-depot (kruising tussen Praxis en Leen Bakker) een soort van paprikaa-grillding voor op de bbq. We dachten als we dit nu combineren met een aluminium schaaltje eronder waar we de briketten in doen dan lijkt het net een semi-wegwerpbbq. Dus die avond hebben we op onze mini-bbq zitten bakken, zelfs de maiskolven gingen supergoed. We vonden met name het houtaroma heel lekker ruiken en smaken, maar dat kwam omdat de houten picknicktafel waaraan we zaten langzaam aan het verkolen was onder onze bbq :).
Op onze tocht naar Tofino en Ucluelet zouden we volgens de reisboeken belanden in het regenwoud, yeah right dachten we. We zaten namelijk in onze zomerkleren te smelten in de auto ….. totdat we een uur later over een berg reden en we opeens wisten waar die term “perma-grey” vandaan kwam, geen wolken, geen zon, alleen grijsheid. Het laatste wat je dan verwacht is om te belanden op een surf-beach camping tussen surfdudes, inclusief een hot tub op de camping voor 10 personen. Aangename verrassing :). We zijn er nog steeds niet zeker van of er echt gesurfd wordt het zou best kunnen dat het meer om het imago gaat ;-) De keren dat wij op het strand waren was het water stervenskoud en was er niemand zo stom om te gaan surfen. Nouja misschien had het ook een klein beetje te maken met het feit dat er nul komma nul golven waren. Door het gebrek aan die golven hadden we wel de kans om ladingen met zeesterren te zien in allerlei kleuren. Komt er op een gegeven moment een niets ontziende aziatische familie achter ons aan de rotsen opklauteren om vervolgens respectloos de zeesterren van de rotsen plukken alsof ze in de supermarkt staan. Zeg ik zo “waar zijn we nu helemaal mee bezig” zegt de wijze vader in bijna onverstaanbaar engels “ik dacht dat het schelpen waren” … ik was een beetje flabbergasted door dit antwoord, maar gelukkig zei Hiske dat het illegaal was en dat leken ze meteen te begrijpen en ze gooiden ze weer terug in zee.
Na deze bizarre ontmoeting hadden we er nog een die in dit straatje past. We zagen langs het pad naar de zee een soort van vruchten, die iets weg hadden van aarbeien, maar dan anders. Wij staan er geïnteresseerd naar te kijken, komt er zo’n sjappie langs met indiana Jones hoed die zegt “lekker, frambozen”en die stopt zo een handje in z’n mond! We hebben maar niet gewacht tot z’n lichaam begon op te zwellen en er schuim uit z’n mond zou komen :). Toen we onze hike vervolgden zagen we een tuinslang a.k.a. garden snake (zie foto). Beetje klein, maar wel mooi. (haha Gaby heeft de vorige zin geschreven, terwijl hij dat ‘kleine’ beest doodeng vond. Hij durfde niet eens zijn vinger in de buurt te houden zodat je op de foto kon zien hoe groot die was ….. vandaar alleen de schaduw :)).
We zitten nu op een ontzettend mooie camping aan de oostkant (met erg mooi weer). Het is eigenlijk een RV-park waar gepensioneerden de zomermaanden door brengen, maar ze hebben ook vier tentplekken. Dat wisten wij allemaal niet, ik had gewoon drie campings uitgezocht waaronder deze. De eerste twee waren rampzalig met kale plekken in de volle zon, dus wij op zoek naar de derde. Die konden we niet vinden, dus wij vragen ..... bleek dat we nog 20 minuten de weg moesten volgen om vervolgens 7 kilometer een onverhard pad te volgen. Nou oke dan maar. Komen we aan het einde van die 7 kilometer bij een baai met een soort van minigemeenschap: een haven, restaurant, RV-park, een aantal huizen. Totaal onverwacht. Een prachtig uitzicht op de baai (we hebben al een zeehond gespot in de haven) en een geweldig goed onderhouden RV-park met wasserette, clubhuis, hot tub en fitnessruimte!!
Vandaag staan we op een camping aan de Georgia Straigt, vanuit het bubbelbad kun je elke nacht tal van cruiseschepen voorbij zien komen, overdag schijn je hier orca’s te kunnen zien, we zullen zien!
p.s. Die slang was trouwens echt wel een levensgevaarlijke giftige slang hoor!
Het weer was heerlijk, maar als je niet in het bezit bent van een powerboat of waterscooter/jetski en geen zin hebt om weeeer een wijnproeverij te bezoeken of te bakken op het strand, dan gaat het al snel vervelen. Daar hadden we na een paar dagen een klein beetje last van (luxeprobleem ik weet het). Maar goed we liggen dus lekker te relaxen aan het strand, klinkt opeens het hemelse geluid van iemand die tegen bal trapt in mijn oren. Dus ik ga even polshoogte nemen, staat daar een man van 80 jaar met voetbalschoenen aan met een bal tegen een muurtje aan te schoppen. Ik dacht even bij mezelf ga ik dit doen maar na 2 maanden niet voetballen was ik natuurlijk behoorlijk wanhopig, dus ik naar die man toe, blijkt het een geëmigreerde Nederlander te zijn. Je kunt natuurlijk al raden dat er niets meer van voetballen terecht kwam, omdat hij graag zijn levensverhaal deelde met een medelander .
Na 2 maanden leven in de wildernis en semi-beschaving was het wel eens tijd om weer eens een echte stad te bezoeken, Vancouver! Nadat we een camping hadden gevonden vlak bij Stanley Park (het gigantische stadspark, zeg maar bos van Vancouver) gingen we meteen weer pad, want deze avond zou er een groots vuurwerk plaatsvinden op het strand. Volgens insiders op de camping moesten we er vroeg bij zijn als we een goede plek wilden hebben. Het vuurwerk begon om tien uur en dan moesten we zeker wel om 5 uur gaan lopen, dus dat deden we dan ook. Het bleek inderdaad vrij druk te zijn, dus namen we vrij snel onze posities in op een houten bankje met de shoarmabroodjes in de hand en drank naast ons. Wij waren er klaar voor, laat het maar beginnen! Alleen was het toen pas 6 uur en was het nog een krappe 4 uur wachten, op een houten bankje dat naarmate de tijd verstreek toch steeds minder lekker ging zitten. Gelukkig zorgde een stuntvliegtuig voor de nodige afleiding en op een gegeven moment wordt het toch een soort van principe kwestie, je zit er dan al zo lang op, dan ga je die natuurlijk niet zomaar weg geven omdat hij niet lekker meer zit :P. Om 10 uur begon het dan echt en het moet gezegd worden het was wel mooi vuurwerk. Met allerlei nieuwe varianten die we nog niet eerder gezien hadden, op en neer bewegende kwallen, luchtafweergeschut, watervallen en vallende sterren.
De volgende dag moesten we natuurlijk de stad verkennen en dat begon bij het Stanley Park, een soort van oud regenwoud van een paar honderd hectare midden in de stad, echt geweldig.
We kwamen zelfs een wasbeer tegen! Hoe bijzonder is dat, dachten we toen nog. ‘S avonds hadden we geweldige pizza gehaald om vervolgens in het park op te eten. Blijkbaar was deze pizza echter bekend bij de lokale wasberenpopulatie, aangezien ze in grote getale een stukje kwamen opeisen!
Vancouver voelde wel een beetje als Amsterdam, de mensen leven hier ook veel op straat en er zijn veel parken en groenvoorzieningen, terrasjes en winkeltjes, alleen deze stad is iets nieuwer :). Er is hier zelfs een soort van NDSM-werf, namelijk Granville Island. Hier zitten allerlei galerietjes, eettentjes en restaurantjes in oude loodsen op een voormalige haventerrein. Net als in Barcelona hebben ze op dit eilandje (midden in de stad) een soort Boqueria, een overdekte markt in combinatie met eetstalletjes waar ze alles vers bereiden, dit zouden we in Amsterdam ook wel willen hebben!
We zijn zelfs nog even naar een gratis openluchtvoorstelling van Ceasar geweest, wel een hele uitdaging dat shakespeare engels zonder ondertiteling :).
Na een aantal dagen in de mensenmassa is het wel weer tijd voor een beetje natuur, dit keer is Vancouver Island de bestemming. Onderweg op de snelweg worden we op de hoogte gehouden hoe vol de boot op dat moment zit via radio en matrixborden, de teller staat op 64%, maar wat is de capaciteit van de boot, staat er nog een lange rij voor de kassa of zijn dit alle auto’s die al binnen zijn, is dit inclusief reserveringen, kortom we hebben nog geen idee waar we aan toe zijn. Na onze portemonnee geleegd te hebben bij het loket, krijgen we in ruil daarvoor een ticket met daarop vermeld “undersized car” , alsof we met een soort van skelter aankwamen zetten :).
Zigzaggend tussen allerlei kleine eilandjes door met hun privé strandjes en steigertjes voeren we met de boot. Toen we binnen zaten leek het nog overbodig dat de kapitein omriep wanneer hij scheepshoorn ging blazen, maar wanneer je buiten staat hoor je niet wat hij zegt, dus spits je je oren natuurlijk om het beter te horen en dan blaast hij je trommelvliezen aan flarden, de grapjas. Maar hij maakte het wel goed door nog even te melden dat er orca’s in zicht waren, welliswaar in de verte maar toch super. In Vancouver hadden we besloten dat we vanavond voor het eerst gingen bbq-en. Niet omdat we dit niet eerder wilden, maar omdat we er de middelen niet toe hadden. Wegwerp bbq’s kennen ze niet. Wat bij ons de grootste bbq is, noemen ze hier het instapmodelletje en het formaat loopt op tot een soort van kookeiland. Daarnaast is het lastig om een beschaafde stukjes vlees en niet een halve koe te krijgen, maar in Vancouver vonden we zowaar een slager en nog wel een zeer goede bleek achteraf. Dus we hadden ons vlees, nu nog een bbq. We zagen bij Home-depot (kruising tussen Praxis en Leen Bakker) een soort van paprikaa-grillding voor op de bbq. We dachten als we dit nu combineren met een aluminium schaaltje eronder waar we de briketten in doen dan lijkt het net een semi-wegwerpbbq. Dus die avond hebben we op onze mini-bbq zitten bakken, zelfs de maiskolven gingen supergoed. We vonden met name het houtaroma heel lekker ruiken en smaken, maar dat kwam omdat de houten picknicktafel waaraan we zaten langzaam aan het verkolen was onder onze bbq :).
Op onze tocht naar Tofino en Ucluelet zouden we volgens de reisboeken belanden in het regenwoud, yeah right dachten we. We zaten namelijk in onze zomerkleren te smelten in de auto ….. totdat we een uur later over een berg reden en we opeens wisten waar die term “perma-grey” vandaan kwam, geen wolken, geen zon, alleen grijsheid. Het laatste wat je dan verwacht is om te belanden op een surf-beach camping tussen surfdudes, inclusief een hot tub op de camping voor 10 personen. Aangename verrassing :). We zijn er nog steeds niet zeker van of er echt gesurfd wordt het zou best kunnen dat het meer om het imago gaat ;-) De keren dat wij op het strand waren was het water stervenskoud en was er niemand zo stom om te gaan surfen. Nouja misschien had het ook een klein beetje te maken met het feit dat er nul komma nul golven waren. Door het gebrek aan die golven hadden we wel de kans om ladingen met zeesterren te zien in allerlei kleuren. Komt er op een gegeven moment een niets ontziende aziatische familie achter ons aan de rotsen opklauteren om vervolgens respectloos de zeesterren van de rotsen plukken alsof ze in de supermarkt staan. Zeg ik zo “waar zijn we nu helemaal mee bezig” zegt de wijze vader in bijna onverstaanbaar engels “ik dacht dat het schelpen waren” … ik was een beetje flabbergasted door dit antwoord, maar gelukkig zei Hiske dat het illegaal was en dat leken ze meteen te begrijpen en ze gooiden ze weer terug in zee.
Na deze bizarre ontmoeting hadden we er nog een die in dit straatje past. We zagen langs het pad naar de zee een soort van vruchten, die iets weg hadden van aarbeien, maar dan anders. Wij staan er geïnteresseerd naar te kijken, komt er zo’n sjappie langs met indiana Jones hoed die zegt “lekker, frambozen”en die stopt zo een handje in z’n mond! We hebben maar niet gewacht tot z’n lichaam begon op te zwellen en er schuim uit z’n mond zou komen :). Toen we onze hike vervolgden zagen we een tuinslang a.k.a. garden snake (zie foto). Beetje klein, maar wel mooi. (haha Gaby heeft de vorige zin geschreven, terwijl hij dat ‘kleine’ beest doodeng vond. Hij durfde niet eens zijn vinger in de buurt te houden zodat je op de foto kon zien hoe groot die was ….. vandaar alleen de schaduw :)).
We zitten nu op een ontzettend mooie camping aan de oostkant (met erg mooi weer). Het is eigenlijk een RV-park waar gepensioneerden de zomermaanden door brengen, maar ze hebben ook vier tentplekken. Dat wisten wij allemaal niet, ik had gewoon drie campings uitgezocht waaronder deze. De eerste twee waren rampzalig met kale plekken in de volle zon, dus wij op zoek naar de derde. Die konden we niet vinden, dus wij vragen ..... bleek dat we nog 20 minuten de weg moesten volgen om vervolgens 7 kilometer een onverhard pad te volgen. Nou oke dan maar. Komen we aan het einde van die 7 kilometer bij een baai met een soort van minigemeenschap: een haven, restaurant, RV-park, een aantal huizen. Totaal onverwacht. Een prachtig uitzicht op de baai (we hebben al een zeehond gespot in de haven) en een geweldig goed onderhouden RV-park met wasserette, clubhuis, hot tub en fitnessruimte!!
Vandaag staan we op een camping aan de Georgia Straigt, vanuit het bubbelbad kun je elke nacht tal van cruiseschepen voorbij zien komen, overdag schijn je hier orca’s te kunnen zien, we zullen zien!
p.s. Die slang was trouwens echt wel een levensgevaarlijke giftige slang hoor!
-
12 Augustus 2011 - 17:38
Marleen En Robin:
hoi buurtjes,
Julie vertrek is mijn graadmeter, want sinds jullie weg zijn hebben we de dakplanten nog geen 1x water te hoeven geven, dat betekend dat het sinds jullie vertrek regent. regen regen regen in Nederland!! Om treurig van te worden. Jullie hebben het beter zo te zien, leuk om te horen!
Groeten vanuit de bestevaerstraat. -
12 Augustus 2011 - 17:51
Gert:
Gaby je bent kostelijk! -
12 Augustus 2011 - 18:49
Jose En Dirk:
Vanuit een zeer warm en zonnig Curacao lezen we jullie verhalen mee. Blijft geweldig en blijf er evenveel plezier in houden als uit jullie logs blijkt! Succes met jullie undersized car, die mij overigens vrij groot voorkwam, maar dat terzijde. -
13 Augustus 2011 - 02:41
Sarie:
Haha geweldig weer om jullie blog te lezen :)
Wij zitten nu in North Carolina, toch nog ver van jullie vandaan!
Ik vraag mij af: waar zijn de foto's waar jullie op staan? Dit zijn mooie foto's, maar ze zijn zooo mooi dat ze ook van Google af zouden kunnen komen. Ik houd wel van die malle koppies van jullie op een kiek ;)
Enjoy!! Lieve groet van Saar -
13 Augustus 2011 - 06:50
Astrid:
Hahaha, weer een geweldig verslag en heerlijke foto's. Ga zo door.
Dikke knuffels. -
13 Augustus 2011 - 08:39
Geurt:
Jezus guys!
wat jaloersmakend mooi allemaal... :)
Ga ook maar een jaar reizen ;P!
grts!
Geurt -
13 Augustus 2011 - 13:45
Remco:
Joh! Gaby en Hiske,
Enjoy Vancouver Island. I'love that Island. Fantastische natuur niet te ver van de bewoonde wereld. -
13 Augustus 2011 - 14:01
Willie:
Wat een leuke verhalen, vanuit een heel ander deel van de wereld. Hier een beetje een regenzomer, dus oh, was ik maar mee gegaan. Hadden jullie vast heel leuk gevonden!!!!!!!! Veel plezier verder en de groeten mij. willie dus -
13 Augustus 2011 - 15:26
Arjen:
Anannanamenemies, haha :P Zitten hele mooie foto's tussen!
Klinkt goed allemaal! De auto vertoont nog geen kuren? -
15 Augustus 2011 - 17:49
Cor Joke:
wat een mooi land en wat zien jullie veel en nog maar zo kort op pad! nou genieten maar
liefs Cor Joke -
17 Augustus 2011 - 11:10
Berty:
jeetje mina, wat een natuur!!!! ik kan niet genoeg krijgen van de foto,s. Leuk dat er zelf tot op curacao wordt gereageerd. blijf genieten! -
20 Augustus 2011 - 16:29
Oma De Graaf:
Groeten van oma.Big Hug
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
